Narodowe Święto Niepodległości – rys historyczny

Mimo panującej obecnie ogromnej zawieruchy społecznej, politycznej i chaosu wywołanego COVID-em, który zadomowił sie na dobre i ani myśli odpuścić, niezwykle ważnym staje się walka o zachowanie chociaż odrobiny normalności. Za wszelką cenę musimy starać się żyć normalnie, pracować i uczyć normalnie a przede wszystkim myśleć normalnie . Nie możemy dopuścić do dokonania się jeszcze większego podziału społeczeństwa. Za wszelka cenę musimy dołożyć wszelkich starań, aby niestety dalece posunięte już zjawisko wyhamować.
Jednym ze sposobów jest  pielęgnacja i kultywowanie tradycji narodowych. Egzaminem z tego może być zbliżające się Narodowe Święto Niepodległości obchodzone corocznie 11 listopada.
Święto uchwalono ustawą z dnia 23 kwietnia 1937r., następnie zniesiono ustawą Krajowej Rady Narodowej 22 lipca 1945r. i ponownie przywrócono w 1989r. Od tegoż roku jest też dniem wolnym od pracy. Ma ono upamiętniać odzyskanie niepodległości przez Polskę w 1918r., po 123 latach zaborów (1795–1918). W latach 1919–1936 rocznicę odzyskania niepodległości świętowano tylko w Warszawie jako uroczystość o charakterze wojskowym. Organizowano ją zazwyczaj w pierwszą niedzielę po 11 listopada..
Podczas okupacji niemieckiej w latach 1939–1945 jawne świętowanie polskich świąt państwowych było niemożliwe. Organizatorzy przygotowywanych konspiracyjnie obchodów rocznicy 11 listopada, ograniczali się, oczywiście z narażeniem życia, głównie do małego sabotażu. W 1945r., w komunistycznej Polsce ustanowiono Narodowe Święto Odrodzenia Polski obchodzone 22 lipca, w rocznicę ogłoszenia Manifestu PKWN, i jednocześnie zniesiono Święto Niepodległości. W okresie PRL obchody rocznicy odzyskania niepodległości 11 listopada organizowane były nielegalnie, często z narażeniem się na pobyt w więzieniach, przez środowiska niepodległościowe. W latach 80-tych , kiedy czuć już było nadchodzące zmiany ustrojowe w całej Europie wschodniej, delegacja władz państwowych w dniu Święta Niepodległości składała wieniec przed Grobem Nieznanego Żołnierza w  Warszawie. Niezależnie od władz, środowiska opozycyjne w kolejnych latach nadal organizowały własne obchody.Tak więc od 1989 r. Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada w Polsce obchodzone było bardzo uroczyście. W większych miastach w tym terminie odbywały się specjalne defilady uliczne. Ponadto organizowano także koncerty, na których można było usłyszeć patriotyczne piosenki, wykłady tematyczne czy inscenizacje historyczne. Niestety z uwagi na obecnie otaczającą nas zewsząd „anormalność”, obchody „tegorocznego” święta będą inne od tych, które pamiętamy choćby z roku ubiegłego.

Obecnie jednak na plan dalszy wydaje się schodzić forma obchodów tego święta, a kapitalnego znaczenia nabiera sam fakt pamięci o tradycji z nim związanych.Tradycja wszak jest niezwykle cenną spuścizną, pozostawioną nam przez naszych przodków. Zapominając o dorobku kulturowym naszego kraju, nie stworzymy dobrego świata dla przyszłych pokoleń. Społeczności w których nie będzie zaszczepiony patriotyzm, wrażliwość na piękno, wartość jaką stanowi rodzina, szacunek do osób starszych i dziedzictwa narodowego, nie będą kierowały się w życiu kodeksem moralnym. Brak przywiązania do tradycji i czerpania z jej dorobku, doprowadzi do zatracenia tożsamości narodowej. Od nas wszystkich zależy, czy dopuścimy do takiej sytuacji.